อุทยานแห่งชาติออบหลวง แค่ผ่านมา…แต่ไม่ปล่อยให้ผ่านไป

10/05/201627/12/2016 Sirinapa Fine 2368 Views ครอบครัว, ธรรมชาติ, สนุก, ออบหลวง, อุทยานแห่งชาติ, เชียงใหม่, เด็ก

เวลาออกเดินทางท่องเที่ยว ครอบครัวที่มีลูกเล็กเด็กแดงไปด้วยคงจะมีจุดหมายปลายทางและกำหนดเวลาคร่าวๆ ไว้ในใจอยู่แล้วว่า จะไปถึงที่นั่นกี่โมง จะแวะรับประทานข้าวที่ไหน อะไรอย่างนี้เป็นต้น แต่หากเราลองให้เวลาระหว่างการเดินทางแบบลองแวะไปเรื่อยๆ เราอาจจะเจอกับสถานที่ที่เราประทับใจ แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในแผนการเดินทาง เหมือนกับที่ครอบครัวของฉันหลงทางและเจอมาบ่อยๆ แบบไม่ได้เลือกแต่ก็หลงรัก ทำนองนั้นล่ะค่ะ

หากเดินทางมาจากแถวๆ อ.แม่สะเรียงเพื่อจะกลับกรุงเทพ โดยใช้เส้นทางหลวง 108 ผ่านมาตามเส้นทางฮอด-แม่สะเรียง จะสังเกตเห็นว่าต้นไม้สองข้างทางเริ่มเปลี่ยนเป็นต้นสนขึ้นเรียงราย และพอถึงกิโลเมตรที่ 36 ก็จะผ่านป้าย ‘สถานีทดลองปลูกพันธุ์ไม้บ่อแก้ว’ หรือ ‘สวนสนบ่อแก้ว’ อย่าลังเลที่จะแวะเลยนะคะ ที่นี่เป็นโครงการสำรวจวัตถุดิบเพื่อทำเยื่อกระดาษ มีแปลงทดลองปลูกพืชจำพวกสนและยูคาลิปตัสบนเนื้อที่กว่า 2,000 ไร่ ตัวถนนทอดยาวและปลูกต้นสนไว้ทั้ง 2 ฝั่ง เวลาเช้าและเย็นจะมีแสงนุ่มๆ สวยๆ สาดส่องไปที่ต้นสนราวกับจัดฉาก ส่วนหน้าหนาวก็จะมีหมอกกระจายทั่วบริเวณให้บรรยากาศแสนโรแมนติก นอกจากอากาศจะเย็นสบายน่าหายใจให้เต็มที่แล้ว ที่นี่ยังสวยจนถูกเลือกให้เป็นฉากในภาพยนตร์หรือมิวสิควีดีโอมานักต่อนัก หรือจะถ่ายรูปไปอวดเพื่อนๆ ว่าไปเที่ยวเกาะชื่อดังที่เกาหลีมาก็ไม่มีใครจับได้หรอก ลองดูนะคะ

เมื่อขับรถออกจากสวนสนบ่อแก้วไปบนเส้นทางคดเคี้ยวตามลำน้ำแม่แจ่มที่อยู่ข้างทาง ไม่ไกลนักจะผ่านอุทยานแห่งชาติออบหลวง ถ้ามองจากด้านหน้าเข้าไปจะไม่ค่อยเห็นอะไรนอกจากต้นไม้ทั่วๆ ไป แล้วก็อาจจะเปลี่ยนใจขับรถเลยไปก็ได้ แต่อย่าหลงกลธรรมชาติเชียว เลี้ยวรถเข้าไปเลยค่ะ

คำว่า ‘อ๊อบ’ หรือ ‘ออบ’ เป็นภาษาท้องถิ่นหมายถึงช่องแคบ ส่วน ‘หลวง’ แปลว่าใหญ่ ออบหลวงจึงเป็นชื่อเฉพาะที่ใช้เรียกหน้าผาหินขนาดใหญ่ เป็นช่วงที่แคบที่สุดซึ่งมีลำน้ำแม่แจ่มไหลคดเคี้ยวผ่านไป ว่ากันว่าเมื่อก่อนบริเวณหน้าผาหินตรงนี้ไม่ได้มีช่องแคบให้แม่น้ำไหลผ่าน แต่ลำน้ำแม่แจ่มไหลกระทบหน้าผาวันแล้ววันเล่า จนในที่สุดก็เจาะภูเขาหินจนทะลุ ถึงกับเคยมีคนเรียกลำน้ำแม่แจ่มว่าแม่น้ำสลักหิน

เมื่อจอดรถแล้ว ป่าไผ่สีเขียวสบายตาที่ทอดยาวขนานไปกับทางเดินก็ชักชวนให้เราเข้าไปพบกับบรรยากาศร่มรื่น มีจุดแวะนั่งพักสบายๆ กับสีเขียวของป่าที่อยู่รอบตัว พร้อมทั้งเฝ้ามองและฟังเสียงสายน้ำอันเชี่ยวกราดด้านล่าง เมื่อมองไปข้างหน้าจะเห็นสะพานขนาดใหญ่เชื่อมเส้นทางที่เป็นช่องว่างระหว่างหน้าผาสูงใหญ่ทั้งสอง หน้าผานั้นใหญ่จนรู้สึกว่าเราเป็นแค่ฝุ่นที่เล็กที่สุดในธรรมชาติเท่านั้น เด็กๆ พากันเดินตามเนินเขาขึ้นไปหาสะพาน ถ้ามองด้วยตาเปล่า(หรือจะใส่แว่นก็ได้) จะรู้สึกว่า โอ้โห…ดูไกลและเส้นทางไม่น่าจะปลอดภัยสำหรับเด็กๆ เลยนะ แต่นั่นก็คือความคิดอันอุดมไปด้วยวิตกจริตของแม่ (อย่างฉัน) เท่านั้นเอง เส้นทางเดินง่ายมากและไม่ไกลเลยก็ถึงสะพานแล้ว คนกลัวความสูงกลับไปนั่งรอด้านล่างก่อนเลยนะคะ เพราะขณะที่ยืนอยู่บนสะพานแล้วมองลงไปพร้อมเสียงประกอบของลำน้ำแม่แจ่มที่ไหลแรงและกระแทกหน้าผาแบบจัดเต็ม ขนาดคนไม่หวั่นกับความสูงก็มีใจหวิวๆ ขาสั่นพอประมาณ สำหรับคนที่ชอบสไตล์โหด มัน ฮา น่าจะชอบกิจกรรมล่องแก่งของที่นี่ ทีแรกก็ว่าจะเดินไปติดต่อแล้วนะ แต่พอเห็นความแรงของลำน้ำแล้ว…เอ่อ..ฉันว่าไม่น่าจะเหมาะกับคนเรียบร้อยอย่างฉันหรอกเนอะ

เมื่อข้ามสะพานไปอีกฝั่งจะมีเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติที่เต็มไปด้วยต้นไม้หลากหลายชนิด ระยะทางไม่ไกลแต่เดินยากขึ้นอีกนิดนะคะ อย่าลืมพกน้ำดื่มไปด้วยล่ะ ระหว่างทางเดินมีบริเวณที่ขุดพบหลุมฝังศพของมนุษย์โบราณสมัยก่อนประวัติศาสตร์ และยังมีภาพเขียนสีขาวบริเวณหน้าผา และไหนๆ ก็เดินขึ้นมาแล้วก็ไปต่อให้ถึงจุดชมวิวด้วยนะคะ จะเห็นวิวอะไรนั้นขอไม่เฉลยดีกว่าให้คุณๆ ได้ไปพบคำตอบด้วยตัวเอง พร้อมด้วยเหงื่อปริมาณราวกับเพิ่งออกจากห้องซาวน่า แต่ยืนยันว่าเสียเหงื่อที่นี่แล้วตัวเบาโล่งสบายเชียว

หาเวลาลองเฉไฉออกจากโปรแกรมการท่องเที่ยวแบบที่เตรียมไว้บ้างนะคะ รับรองว่าจะได้เจอทางผ่านที่เราตั้งใจว่า ‘แวะ’ แป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับ แต่ไปๆ มาๆ กลายเป็นที่ประจำที่ ‘ต้องมา’ ทุกครั้งที่ผ่าน

ขอบคุณภาพส่วนหนึ่งจากคุณวัชระ วัชระสวัสดิ์